وقت سکوت را «بزرگترین دست آورد اجتماعی رمان اسپانیا»، «رمانی تکرار نشدنی و از شاهکارهای رمان نویسی قرن بیستم نامیده اند و گفته اند مسیر رمان اسپانیایی را دگرگون کرده است. گی یرمو کابر را اینفانته گفته سنت رئالیسم اسپانیایی را که همچون عفونتی در ادبیات پراکنده بود ختم کرد و اولیس جویس را با آن قیاس کرده. ریکاردو گویون این دو کتاب را از منظر عناصر افسانه ای توصیف‌های سوررئالیستی و گوناگونی گفتارهای درونی همتراز شمرده و جولین پالی گفته وقت سکوت بازآفرینی افسانه ی اودیسه‌ی هومر در فضای معاصر است. وقت سکوت به محض انتشارش ستایش منتقدان و عموم خوانندگان را برانگیخت بی درنگ جایگاهی باقی در ادبیات اسپانیا یافت و آن را به بسیاری از زبان‌ها ترجمه کرده اند. لوییس مارتین سانتوس چهل ساله دو سال پس از انتشار وقت سکوت بعد از مدتها آزار دیدن از دیکتاتوری فرانکو و چهاربار به زندان افتادن در سانحه ی اتومبیل جان باخت.