نظریه پردازی درباره بازنشستگی یکی از راه‌های آشکار کردن ماهیت تصنعی تقسیمات فضایی سفت و سخت بین تولید (عمومی) و بازتولید (خصوصی) است، چراکه این دو فضای مجزا ـ فضاهای تولید ارزش (نقطه تولید) و فضاهای بازتولید نیروی کار ـ در عین آنکه ممکن است به معنای دقیق فضایی جدا باشند، در هر دو مفهوم نظری و عملیاتی به واقع یکپارچه‌اند. آنها اشکال نمود تاریخی خاصی هستند که در آن سرمایه‌داری به عنوان یک فرایند خود را مطرح می‌سازد.

مسئله سپهرهای مجزا و اینکه چرا آنها اشکال نمود تاریخی هستند موضوع مهمی است و در این کتاب به تفصیل به آن خواهیم پرداخت. یک تلقی از بازتولید اجتماعی این است که درمورد دو فضای مجزا و دو فرایند تولید مجزا است: اقتصادی و اجتماعی؛ که اغلب به عنوان محل کار و خانه شناخته می‌شود. در این تلقی، کارگر هنگام کار ارزش اضافی تولید می‌کند و ازاین رو بخشی از تولید کل ثروت جامعه است . در پایان روز کاری، چون کارگر در نظام سرمایه داری «آزاد» است، سرمایه باید از کنترل فرایند باززایی کارگر و در نتیجه بازتولید نیروی کار چشم پوشی کند. مجموعه روابط اجتماعی شامل تجدید نسل ـ تولد، مرگ، ارتباطات اجتماعی و جز آن ـ معمولاً در نوشتارهای علمی و همچنین سیاست گذاری به عنوان مراقبت یا مراقبت اجتماعی شناخته می‌شود.