در این کتاب ، دومینیک لاپورت مفهوم فرد را به سرنوشت فضولات انسانی گره می‌زند و، به شکلی مقبول طبع ژرژ باتای ، تاریخ مدفوع را به تاریخ ذهنیت بدل می سازد و «والاترین» آشکال آگاهی را با «پست ترین» محصـول انسان تلفیق می‌کند. او این کار را با بررسی نمونه های مختلفی از گفتار، کردار، زبان و تجربه به انجام می رساند. عنوان متن اصلی به زبان فرانسه «دیباچه ای بر تاریخ مدفوع» است و نشان می دهد که کتاب حاضر سرآغاز طرحی بزرگ تر است: از پیشاتاریخ تا مدرنیته و سوژه مدرن.

لاپورت در تاریخ مدفوع، تحليل رفـتـن حوزه معانی وابسته به بویایی را بررسی می کند و آن را نتیجه تصفیه سازمان یافته زبان فرانسوی از این واژگان به دست فرهنگستان سلطنتی می داند. فرهنگستان طی قرن هفدهم میلادی بر آن شد تا با ستردن فضولات واژگانی از زبان فرانسوی ، بوی گند آنها را خفه کند.