کتاب‌های من آنات خاص زندگی من‌اند. آن‌ها از زمین‌های خاموش سر برمی‌آورند. اما این آنات استثنایی مرا به فراسوی همه چیز می‌برند. نوشتن همواره از برون می‌آید و هیچگاه از درون سرچشمه نمی‌گیرد. برون به سان قطاری بی‌مهار، به درونم می‌آید. آنگاه احساس می‌کنم که گویی حجایی برابر دیدگانم دریده می‌شود و من سرگرم تماشا می‌شوم. برابر من تکه‌ای مخمل سیاه قرار دارد که گاه دریده می‌شود و در پس این مخمل سیاه، طلای ناب است. در این لحظه، از اینکه می‌بینم زندگی مغلوب نشده است بسیار تحت تأثیر قرار می‌گیرم.

صفحه ۲۶