آیا می‌توان از «فلسفه»ی چینی، هندو، یهودی یا اسلامی سخن گفت؟ آری، [ولی] تا آنجایی که اندیشه بر روی نوعی طرح صفحه‌ی درون‌مانی صورت می‌گیرد که می‌تواند همان‌قدر با نگاره‌ها مسكون شود که با مفاهیم. مع‌الوصف، این طرح صفحه دقیقاً فلسفی نیست، بلکه پیشافلسفی است. این طرح صفحه تحت‌تأثیر چیزهایی است که مسكونش می‌کنند و بر آن تأثیر می‌گذارند، طوری که صرفاً تحتِ‌تأثير مفاهیم است که فلسفی می‌شود: هرچند پیش‌فرضِ فلسفه است، اصلاً به دست آن استقرار نمی‌یابد و در نسبتی فلسفی با نافلسفه شکوفایی می‌یابد. در مقابل و در مورد نگاره‌ها، امرِ پیشافلسفی نشان‌دهنده‌ی آن است که طرح صفحه‌ی درون‌مانی محتوم به آفرینش مفاهیم یا صورت‌بخشیِ فلسفی به‌عنوان یگانه غایتِ اجتناب‌ناپذیر خود نیست، بلکه می‌تواند بر حسبِ انشعابی که فلسفه را پیشاپیش از منظرِ خبر امکان ]بلاضرور[ آن دفع می‌کند، در حکمت‌ها و ادیان شکوفا شود.