ای کاش مجرد می‌ماندم

یکی از افکار آزاردهنده‌ای که حسابی خُلق ما را تنگ می‌کند این است که اگر مجرد می‌ماندیم، خیلی خوشبخت‌تر بودیم. مشکلات فعلی رابطه‌مان گاهی آنقدر ذهن ما را درگیر می‌کنند که وقتی به گذشته نگاه می‌کنیم، به‌طور طبیعی فقط جنبه‌های خوشایند تجرد و تنهایی را به یاد می‌آوریم. یادمان می‌آید آن وقت‌ها هر ساعتی دل‌مان می‌خواست از خواب بیدار می‌شدیم و به کسی بابت این‌که وسایل‌مان را این‌ور و آن‌ور انداخته‌ایم جواب پس نمی‌دادیم. یادمان می‌آید آن وقت‌ها کسی غیر از خودمان شاهد عادت‌های بدمان نبود، و این عادت‌ها به اندازة الان برای‌مان ناخوشایند نبودند. لازم نبود در مورد عادت‌های غذایی‌مان، هر چه‌قدر هم عجیب‌وغریب، به کسی توضیح بدهیم. می‌توانستیم هر جا دل مان می‌خواهد برویم بدون آن‌که به کسی اطلاع دهیم. می‌توانستیم تا ساعت ۲ نیمه‌شب کار کنیم بدون این‌که کسی متهم‌مان کند وسواس کار پیدا کرده‌ایم یا این‌که آدم بی‌احساس و بی‌توجهی هستیم.