ترس و پشت گوش انداختن

ما معمولا برای توجیه این‌که چرا کارها را پشت گوش می‌اندازیم دلیلی بسیار قانع‌کننده می‌تراشیم که در عین حال حسابی ما را مستحق تنبیه و مجازات می‌کند: ما وظایف‌مان را انجام نمی‌دهیم چون تنبلیم. کارهایی را که بر دوش‌مان است انجام نمی‌دهیم چون ذاتاً خوش‌گذران، تنبل و (ورای همة این‌ها) آدم بدی هستیم.

اما واقعیت پیچیده‌تر از این‌هاست. اهمال کاری دلایل روان‌شناختی متنوعی دارد که دانستن‌شان باعث می‌شود افراد اهمال کار را درک کنیم. علت اصلی‌ای که باعث می‌شود کارهای‌مان را انجام ندهیم تنبلی نیست بلکه ترس است. آنچه ما با دیدی سرسری آن را تنبلی و پشت گوش انداختن می‌نامیم، نشانة اضطراب و یکی از پیامدهای آن است.

ممکن است عجیب به نظر برسد اما پشت گوش اندازها معمولاً کارهایی را که چندان مهم نیستند به راحتی انجام می‌دهند.