اصل‌گرایی فراتر از راهبردهای مدیریت زمان یا تکنیک‌های بهره‌وری بیشتر است. روش بایسته‌گرا به معنای زندگی آگاهانه است، نه بر پایه‌ی آنچه پیش فرض ماست. فرد بایسته‌گرا به جای این که تصمیم‌های واکنشی بگیرد، آگاهانه موارد اندک شمار حیاتی را از موارد پرشمار کم اهمیت متمایز می‌کند، آنچه را غیر‌ضروری است حذف می‌کند و سپس موانع را از میان بر می‌دارد تا کارهای اساسی و ضروری مسیری هموار داشته باشند. به عبارت دیگر اصل گرایی رویکردی منضبط و سامان‌مند برای تعیین بیشینه‌ی خدمت و تلاش‌مان و سپس اجرای تقریباً بی‌زحمت آنهاست.