چرا سوسیال دموکراسی آلمان نهایتاً به این نظریه‌ها، اعمال و برنامه‌های نئولیبرالیسم، هرچند تا حدودی دیر اما به آسانی، گردن نهاد؟ حداقل دو دلیل وجود دارد. البته یکی از دلایل الزامی، حیاتی و مربوط به تاکتیک‌های سیاسی است. می‌توانید ببینید مادامی که حزب سوسیال دموکراسی آلمان به رهبری شوماخِر پیر (۴۳) نگرش سنتی حزب سوسیالیست را حفظ کرده بود، نمی‌توانست در دولت اقتصادی-سیاسی‌ای که متولد می‌شد، جایی داشته باشد. حزب سوسیال دموکرات از یک‌سو نظام دولت، قانون اساسی و ساختارهای حقوقی رژیم به اصطلاح لیبرال دموکراتیک را پذیرفت، و از سوی دیگر، از لحاظ نظری اصول نظام اقتصاد سرمایه‌داری را نفی می‌کرد. بنابراین حزب سوسیال دموکرات درون این چارچوب حقوقی که برای توسعة نقش مهم آزادی‌های اساسی و اصلاح کامل نظام موجود براساس برخی اهداف بلندمدت کافی تلقی می‌شد، کار خود را پیش می‌برد. اگر

{حزب سوسیال دموکرات نگرش خود را تغییر نمی‌داد} دقیقاً به‌دلیل تضاد دولت جدید، نمی‌توانست در آن جایی داشته باشد.