پرویز مشکاتیان را با همه شیرین کاری ها و تلخکامی‌هایش، اهالی هنر و موسیقی می‌شناسند. هنرمندی که آثار هنری ‌اش را از بافته‌های درونی‌اش بیرون می‌آورد و بی پروا از زبان و گوش گویندگان و شنوندگان به روز جامعه، آنچه را به شکل خام از صدف وجودی‌اش بیرون می‌کشید آن قدر بالا و پایین می‌کرد تا اندک اندک به نمایی که مایل بود تحویل جامعه می‌داد، جامعه ای که در آن بهره زمانی بیشتر به تخریب هنرمندان جهت گیری می‌کرد تا به پروازشان به سوی آزاد اندیشی از هر گونه وابستگی های غیر لازم.

قسمتی از یادنامه‌ای به مناسبت دهمین سال درگذشت پرویز مشکاتیان

صفحه 6