کتاب آیشمن در اورشلیم
گزارشی در باب ابتذال شر
قبل از خرید کتاب آیشمن در اورشلیم بخوانید
آیا بزرگترین جنایتکاران تاریخ، هیولاهایی استثنایی هستند یا انسان‌هایی عادی که قادر به اندیشیدن نیستند؟ کتاب آیشمن در اورشلیم: گزارشی در باب ابتذال شر (Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil)، گزارش جنجالی هانا آرنت از محاکمه‌ی یک مقام ارشد نازی است که درک ما از مفاهیم شر، عدالت و مسئولیت را برای همیشه به چالش می‌کشد.
درباره کتاب
هانا آرنت، نظریه‌پرداز سیاسی، به عنوان خبرنگار در جلسات محاکمه‌ی آدولف آیشمن شرکت کرد تا با عامل اصلی راهی کردن قربانیان به اردوگاه‌های مرگ روبرو شود. او در این گزارش، به جای یک هیولای سادیست، با کارمندی مواجه شد که مرامی جز اطاعت نداشت. آرنت بر اساس این مشاهدات، مفهوم تکان‌دهنده‌ی «ابتذال شر» را مطرح کرد: شری که نه از خبث طینت، بلکه از فکر نکردن و اطاعت کورکورانه در یک نظام بوروکراتیک سرچشمه می‌گیرد.
خواندن این کتاب به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟
- علاقه‌مندان به فلسفه سیاسی و نظریه‌های قرن بیستم
- پژوهشگران و دانشجویان تاریخ، به ویژه تاریخ هولوکاست و آلمان نازی
- کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از مفاهیم شر، عدالت و مسئولیت فردی هستند
- خوانندگانی که به تحلیل‌های روانشناختی و اجتماعی جنایت‌های سازمان‌یافته علاقه‌مندند
معرفی نویسنده: هانا آرنت
هانا آرنت (۱۹۰۶-۱۹۷۵)، از اثرگذارترین نظریه‌پردازان سیاسی قرن بیستم، در خانواده‌ای یهودی در آلمان متولد شد و پس از به قدرت رسیدن نازی‌ها به آمریکا گریخت. آثار او، از جمله «خاستگاه‌های توتالیتاریسم» و «وضع بشر»، تأثیری عمیق بر اندیشه‌ی سیاسی معاصر گذاشته‌اند.
کتاب آیشمن در اورشلیم با ترجمه‌ی زهرا شمس توسط انتشارات برج منتشر شده است.
جملات کتاب آیشمن در اورشلیم...
«آرنت به پشتوانه‌ی نظریاتی که قبلاً در کتاب عناصر و خاستگاه‌های حاکمیت تمامت‌خواه مطرح کرده بود، در کتاب آیشمن در اورشلیم از «شر» نوظهوری سخن می‌گوید که نه از خبث طینت فرد بلکه از هزارتوی بوروکراسی مدرن سرچشمه می‌گیرد. او به جنایات هولناک و فراگیری اشاره می‌کند که برخلاف جرایم عادی، تحت حمایت قانون انجام می‌شوند؛ اشاره‌ی او به قدرت افسارگسیخته‌ای است که اطاعت از آن ضامن بقای شهروندان و زمینه‌ساز پیشرفت شغلی و اجتماعی آن‌هاست اما وجودشان را از اندیشه و وجدان تهی می‌کند. در این شرایط، هر فرد عادی می‌تواند دست به جنایت بزند بی‌آن‌که حتی لحظه‌ای به معنا و پی‌آمدهای هولناک عمل خود فکر کند یا به داوری افعال خود بنشیند.»
