مجله کاروان (۲۳) غلامحسین ساعدی
ساعدی متعلق به نسلی بود که در کل جهان تفکر ابزورد و نیهیلیستی بین شان رایج شده بود. زمانی است که سارتر و کامو هم نمایشنامههایشان را با همین نگاه مینویسند. این سیاهی و تلخی با حملهی آمریکا به ویتنام شدت می گیرد و جهان را به هم میریزد. مثلاً بیانیهای که راسل منتشر میکند و یا نوشتههای بکت یا نمایشنامههای هرولد پینتر، یا نمایشنامههی یونسکو و انسانهایی که کرگدن میشوند. ساعدی هم در این جریان جهانی واقع شده، با قصه و فضای ایرانی.
در سالهای پایانی، ساعدی تفکر آرمانیاش را از دست رفته و تمام شده تلقی میکند، برخلاف بسیاری از یارانش مثل شاملو و سپانلو. احتمالاً ساعدی شکنندهتر از ایشان بوده یا گمان میکرده زودتر به آرمانش خواهد رسید. آرمانخواهی به زمان نیاز دارد، بهویژه در هنر. شاید وجه تفکر سیاسی – اجتماعی ساعدی است که او را زودتر میشکند. گویا امیدی داشته که آن امید با شکست مواجه شده.
صفحه ۵۹
- نام مجله: مجله کاروان (۲۳) غلامحسین ساعدی
- تعداد صفحات: 167
- شماره: 23
- سال انتشار: 1399
- دوره نشر: فصلنامه
- فصل انتشار: تابستان
- ناشر: کاروان
- امتیاز: امتیازی ثبت نشده
دیدگاهها
در حال حاضر دیدگاهی برای این مقاله ثبت نشده است.
مطالب پیشنهادی
سیب مهربانی
مروری بر کتاب کودک درخت بخشنده نوشتهی شل سیلور استاین
ده زوج جنایی برتر در داستانها
نویسندگانی از جیمز کین تا پاتریشیا های اسمیت نشان میدهند که چگونه شرکای جنایت میتوانند واقعاً بدترین چیزها را در یکدیگر به وجود آورند
بزرگ شدن آنقدرها هم بد نیست
مروری بر کتاب کودک دوست ندارم بزرگ شوم! نوشتهی دیو پتی