تنهایی غیرطبیعی است. بشر از لحاظ ژنتیکی و تکاملی موجودی اجتماعی است. همه ما به زیستی – اجتماعی تمایل داریم: «تجربیات مشترک، روابط صمیمی، رفاقت و تلاش‌های جمعی همواره نیاز بنیادین و حیاتی انسان بوده‌اند... موجودی که ماهیت اجتماعی دارد هرگز نمی‌تواند مستقل و بی‌نیاز از جمع زندگی کند... معمولا انسان وقتی تنهاست دائما حس می‌کند ناقص است و چیزی کم دارد.» افرادی که «نیاز به انسجام جمعی» را درک نمی‌کنند، آشکارا یا منحرف‌اند یا بیمار.