کتاب ظرافت جوجه تیغی

قبل از خرید کتاب ظرافت جوجه تیغی بخوانید

در یک ساختمان اعیانی در پاریس، زن سرایداری که هوش سرشارش را پنهان می‌کند و دختر نوجوانی که قصد پایان دادن به زندگی‌اش را دارد، سرنوشتشان به هم گره می‌خورد. کتاب ظرافت جوجه تیغی (L'élégance du hérisson)، اثر تحسین‌شده‌ی موریل باربری، روایتی لطیف و فلسفی از زیبایی‌های پنهان در پسِ ظاهری خاردار است.

درباره کتاب ظرافت جوجه تیغی

این رمان که دومین اثر موریل باربری است و جایزه‌ی برتر سال ۲۰۰۷ اتحادیه ناشران فرانسه را از آن خود کرده، داستان رنه میشل، سرایدار ساختمانی بورژوایی، و پالوما، دختری نابغه اما ناامید از زندگی را روایت می‌کند. هر دو شخصیت در انزوا زندگی می‌کنند و نقابی بر چهره دارند، تا اینکه ورود یک همسایه‌ی جدید ژاپنی، زندگی آن‌ها را دگرگون می‌کند. کتاب به مضامینی چون طبقات اجتماعی، فلسفه، هنر و تنهایی انسان معاصر می‌پردازد.

خواندن کتاب ظرافت جوجه تیغی به چه کسانی پیشنهاد میشود؟

• علاقه‌مندان به ادبیات معاصر فرانسه و رمان‌های فلسفی.
• خوانندگانی که به داستان‌های شخصیت‌محور با درونمایه‌های روانشناختی علاقه‌مندند.
• کسانی که به دنبال روایتی متفاوت از زیبایی، هوش و انزوا هستند.
• دوست‌داران ترجمه‌های مرحوم مرتضی کلانتریان.

معرفی نویسنده: موریل باربری

موریل باربری (متولد ۱۹۶۹)، رمان‌نویس و استاد فلسفه‌ی فرانسوی است. او با رمان «ظرافت جوجه تیغی» به شهرت جهانی رسید. رمان نخست او به نام «شکم‌بارگی» نیز به چندین زبان ترجمه شده است. این اثر با ترجمه‌ی مرتضی کلانتریان توسط انتشارات آگاه منتشر شده است.

جملات کتاب ظرافت جوجه تیغی

«خانم میشل ظرافت جوجه تیغی را دارد: از بیرون پوشیده از خار، یک قلعه‌ی واقعی نفوذناپذیر، ولی احساسم به من میگوید که از درون او به همان اندازه‌ی جوجه تیغی ظریف است، حیوان کوچک بی‌حال، به شدت گوشه‌گیر و بی‌اندازه ظریف.»

در آن لحظه، وقتی احساس کردم همه شاگردان کلاس، مثل دسته سگ های شکاری قصد حمله دارند، دلم سوخت. نسبت به خانم مگر احساس ترحم کردم. علاوه بر این هیچ وقت از لینچ کردن خوشم نم آمد. این کار موجب افتخار کسی نمی تواند باشد. صرف نظر از این که نمی خواستم کسی در مورد دانش من درباره یاکوبسن سرک بکشد و به خودش تردیدی راه بدهد.

بنابراین عقب نشینی کردم و حرفی نزدم. به دوساعت ماندن در کلاس پس از پایان درس محکوم شدم و خانم مگر ابروی معلمی اش را حفظ کرد.

صفحه 180