این نمایشنامه در متن انگلیسی اش‌«سلاح و مرد» نام دارد. خود نویسنده دربارة اسم گذاری، علت و طرز انتشار آن می‌نویسد:

- من که تا آن وقت جز نمایشنامه‌های ناشاد چیز دیگری در دست نداشتم، به عجله نخستین نمایشنامة شاد خود را کامل کردم و آن را - سلاح و مرد - نامیدم. و این اسم را از نخستین سطر ویرژیل - اثر - درايدن – گرفته‌ام.

ولی در ترجمه آن لازم بود برای نشان دادن روح اصلی نمایشنامه، به خواننده فارسی‌زبان، نام «سرباز شکلاتی» انتخاب شود. گر چه شاید اگر این ترجمه با همین اسم روی صحنه نیامده بود، لازم بود اسم اصلی آن را به رویش گذاشت. اصل نمایشنامه در سال ۱۸۹۴ نوشته شده و بار اول از ۲۱ آوریل تا ۷ ژوئیه همان سال در لندن روی صحنه آمده است. نیز باید تذکر داد که این نمایشنامه اولین اثر برنارد شاو است که در امریکا نمایش داده شد.

برای رشته نمایشنامه‌نویسی، در زبان فارسی، هنوز می‌توان راهی را نشان داد که پایکوب شده باشد و رهروان پابرجائی در آن به جنب و جوش افتاده باشند. نبودن تماشاخانه‌های آبرومند و حسابی، ترجمه نشدن نمایشنامه‌های معروف فرنگی، و بر اثر اینها، عدم توجه همین عدة انگشت‌شمار کتاب‌خوان‌ها به نمایشنامه، باعث این رکود اساسی است. 

از تهران که بگذریم - و می‌دانیم که کار تئاترهای آن از چه قرار است – فقط در رشت و اصفهان یک تماشاخانة تقریباً دائر دیده می‌شود. و گرچه درین چند سال کوشش‌هائی برای توسعة تماشاخانه شده است و دیده‌ایم که بازار یک تماشاخانة خوب و آبرومند زیاد هم کساد نمی‌تواند باشد، اکنون باز هم علی مانده است و چند تا حوضش.

مروری بر کتاب سرباز شکلاتی نوشته جرج برنارد شاو را در آوانگارد بخوانید.