کتاب خانه خوانی

معرفی کتاب خانه خوانی

کتاب خانه خوانی: تجربه‌ی زندگی در خانه‌های دوره‌ی گذار معماری تهران، اثری پژوهشی و روایی از علی طباطبایی است که به پیوند عمیق میان معماری، خاطره و مفهوم «در خانه بودن» می‌پردازد. کتاب خانه خوانی که توسط نشر اطراف منتشر شده، تلاشی است برای پاسخ به یک پرسش بنیادین: خانه «خوب» چیست و چگونه معماری در شکل‌گیری روایت زندگی ساکنانش نقش ایفا می‌کند؟ کتاب خانه خوانی شما را به سفری در خاطرات ساکنان خانه‌های قدیمی تهران می‌برد تا معنای زنده نهفته در دیوارها، حیاط‌ها و فضاهای فراموش‌شده را کشف کنید.

خلاصه کتاب

کتاب خانه خوانی حاصل پژوهشی است که از یک پایان‌نامه کارشناسی ارشد معماری با این سؤال کلیدی آغاز شد: منظور از خانه‌ی «خوب» چیست؟ نویسنده، علی طباطبایی، برای یافتن پاسخ، به سراغ خانه‌های ساخته‌شده در دهه‌های ۱۳۳0 و ۱۳۴۰ تهران می‌رود؛ دوره‌ای که معماری در حال گذار از شیوه‌های سنتی به مدرن بود. او با ساکنان قدیمی و بلندمدت این خانه‌ها گفتگو می‌کند تا از خلال خاطرات و تجربیات زیسته آن‌ها، بفهمد چرا این خانه‌ها در یاد ساکنانشان اغلب به عنوان خانه‌هایی «خوب» باقی مانده‌اند. کتاب خانه خوانی روایتی از این جستجو و تلاشی برای درک تأثیر فضا بر کیفیت زندگی است.

موضوع کتاب

کتاب خانه خوانی، بررسی ارتباط متقابل میان فضا و انسان از طریق «معماری روایی» است. کتاب خانه خوانی نشان می‌دهد که یک خانه صرفاً یک بنای فیزیکی نیست، بلکه برساختی فرهنگی، اجتماعی و شخصی است که با خاطرات و تجربه‌های ساکنانش معنا پیدا می‌کند. کتاب خانه خوانی بر این نکته تأکید دارد که فهم واقعی یک خانه، بدون شنیدن داستان زندگی‌هایی که در آن جریان داشته، ممکن نیست. در واقع، معماری چون صحنه نمایشی است که رویدادهای زندگی ما بر روی آن رخ می‌دهد و به خاطرات ما شکل می‌بخشد.

درباره نویسنده

علی طباطبایی، نویسنده کتاب خانه خوانی، دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه شهید بهشتی است. کتاب خانه خوانی بر مبنای پایان‌نامه او و با هدف ایجاد زبانی مشترک برای گفتگو درباره کیفیت خانه میان معماران و مردم عادی شکل گرفته است. او در این پژوهش با الهام از متفکران پدیدارشناسی معماری، به جای تحلیل‌های صرفاً فنی، بر «تجربه‌ی زیسته» ساکنان تمرکز کرده تا به درکی عمیق‌تر از تأثیر فضا بر زندگی انسان دست یابد.

درباره خانه‌های دوره‌ی گذار تهران

خانه‌هایی که در کتاب خانه خوانی به آن‌ها پرداخته شده، ساختمان‌های دو یا سه طبقه‌ای هستند که حدود دهه‌های سی و چهل شمسی در تهران، به‌ویژه در محله‌های مرکزی و جنوبی شهر، ساخته شده‌اند. این خانه‌ها که بسیاری از ما آن‌ها را با نمای آجر بهمنی یا سیمانی و پنجره‌های چوبی‌شان می‌شناسیم، اغلب دارای فضاهایی مانند حیاط‌های سبز، زیرزمین‌های تودرتو و بهارخواب‌های وسیع بودند. کتاب خانه خوانی به این دلیل بر این خانه‌ها متمرکز شده که ساکنانشان، برخلاف بسیاری از آپارتمان‌های امروزی، اغلب خاطرات خوش و پررنگی از زندگی در آن‌ها دارند.