یادداشتی برای صحنه

طبق اظهار کاسپار نهر، این کمدی با صحنه‌آرائی زیر در مونیخ بازی شد: در پشت دیواره‌هائی به ارتفاع تقریباً دو متر، که در حکم دیوارهای اتاق بود، شهر بزرگ بطرزی کودکانه نقاشی شده بود. چند ثانیه قبل از ورود کراگلر، هر بار نور سرخی از ماه ساطع می‌شد. سروصدا را به‌نحوی اشاری و بسیار خفیف پخش می‌کردند. سرود مارسیز در صحنة آخر، از گرامافون پخش می‌شد. پردة سوم را می‌توان، در صورتی که سرعت لازم را به نمایش ندهد و روان و موزون اجرا نشود، حذف کرد. توصیه می‌شود که در تالار نمایش، تابلوهائی آویزان شود با جملاتی نظير: «این طور رومانتيك زل نزنید».