
کتاب ادبیات آرمان شهری
اتوپیا
1 عدد
نخستین چیزی که بعد از خواندن این کتاب به خاطر خواهیم سپرد، تنش معنایی واژه «اتوپیا» است. به نظر می رسد در دست کم پنج قرن گذشته، با دو سطح از اتوپیا پردازی مواجه بوده ایم: سطح شبیه سازی که محورش طراحی زمان مکان های مشابه اما بهبود یافته است و سطح وانمود (در معنای مدنظر ژان بودریار) که مشخصه اصلی اش خود ارجاع بودن است. امروز در عصر دیجیتال و به واسطه فضاهای سایبری، با سطح دوم بیشتر سروکار داریم. به هر حال، دلالت واژه اتوپیا هرچه بوده و باشد، یک چیز مشخص است و آن اینکه اتوپیا و اتوپیاگرایی لزوماً به آینده و آینده گرایی مربوط نیست، بلکه می تواند به حال و گذشته مربوط باشد. می تواند بی آنکه متوجه اش باشیم وجود داشته باشد. برای همین است که از آن به عنوان «نامکان» تعبیر می کنیم هم هست و هم نیست.

