کتاب چگونه به آبادانی ایران فکر کنیم
فراسوی گفتمان های عقبماندگی، توسعه، انحطاط
قبل از خرید کتاب چگونه به آبادانی ایران فکر کنیم؟ بخوانید
آیا وقت آن نرسیده است که به جای ناسیونالیسم فرهنگی، غربزدگی کور یا دینگرایی احیایی، به بازاندیشی عمیقی در باب «چگونه ایرانی بودن» در زمانهی جهانی بپردازیم؟ کتاب چگونه به آبادانی ایران فکر کنیم؟ اثر علی میرسپاسی، تلاشی برای عبور از مدلهای هویتسازی شکستخورده و ارائهی روایتی نقادانه و زنده از سنت برای آیندهی ایران است.
درباره کتاب
این کتاب نقدی خلاق بر رویکردهای گذشته به توسعه و هویت ایرانی است. نویسنده استدلال میکند که طی ۱۵۰ سال اخیر، میراث فکری گذشته اغلب به مثابه تندیسی دستنیافتنی بر دوش نسل امروز نهاده شده که نتیجهاش حس حقارت و یأس بوده است. میرسپاسی با نقد مدلهایی چون «ایرانشهری» و طرحهای احیای تمدن اسلامی، خواهان گسست از این مدلهای هویتسازی و ارائهی قرائتی تازه و انتقادی از فرهنگ کلاسیک ایرانی است؛ قرائتی که نه برای اسطورهسازی، بلکه برای تأمل در آینده و عبور از بحرانهای کنونی کارآمد باشد.
خواندن این کتاب به چه کسانی پیشنهاد میشود؟
- پژوهشگران و دانشجویان جامعهشناسی، علوم سیاسی و مطالعات ایران.
- علاقهمندان به مباحث توسعهی اجتماعی، تجدد و هویت ملی در ایران.
- کسانی که به دنبال راهکارهایی نوین برای برونرفت از چالشهای فرهنگی و سیاسی امروز ایران هستند.
- خوانندگان آثار علی میرسپاسی و روشنفکری دینی و سکولار.
معرفی نویسنده: علی میرسپاسی
علی میرسپاسی (متولد ۱۳۲۹)، جامعهشناس و اندیشمند ایرانی-آمریکایی و استاد مطالعات خاورمیانه و جامعهشناسی در دانشگاه نیویورک (NYU) است. او که برندهی جوایزی چون بهترین محقق ایرانی سال ۲۰۰۱ شده، آثار متعددی در زمینهی نظریههای مدرنیته، جامعهشناسی تاریخی و روشنفکری ایران منتشر کرده است، از جمله «تأملی در مدرنیته ایرانی» و «اسلام سیاسی، ایران و روشنگری». این کتاب توسط نشر طرح نو منتشر شده است.
جملات کتاب چگونه به آبادانی ایران فکر کنیم؟
«ما نیازمند نقدی خلاق و مراقبت از خود هستیم؛ نه ناسیونالیسم فرهنگی، نه غربزدگی کور، نه دینگرایی احیایی، بلکه نوعی بازاندیشی در باب چگونه ایرانی بودن در زمانهای جهانی با مراقبت از دستاوردهای فرهنگ و تفکر و گفتمانهای پیشینیان... طی ۱۵۰ سال اخیر بسیاری از فرهیختگان به نیت خیرخواهانه میراث فکری گذشته را به مثابه تندیسی بزرگ و باشکوه بر دوش نسل امروز نهادهاند. اما نتیجه نه الهام بلکه حس حقارت و یأس بوده است... ایدههایی مانند «ایرانشهری» یا طرحهای احیای تمدن اسلامی پیش از انقلاب آغاز شدند و پس از انقلاب اسلامی به وضوح ناتوانی آنها در حل مسائل فرهنگی و سیاسی ایران آشکار شد. از این رو باید از این مدلهای هویتسازی گسست.»