جهان بی‌جهان پهلوان ماندنی نیست

۱۸ دی ۱۳۴۶

فراموش کردن فوتبال، فراموش کردن گل‌های زده و خورده. فرامـوش کـردن شکست و پیروزی. فراموش کردن خیلی چیزهای دیگر.

از تابستان تلخ ۴۶ به زمستان یخ زده‌ی ۴۶. از انحلال شاهین (محبوب‌ترين باشگاه) در ۲۵ سالگی‌اش به مرگ غلامرضا تختی (محبوب‌ترین ورزشکار) در ۳۵سالگی. دو واقعه‌ی تلخ تاریخ ورزش ایران در یک سال. دو حادثه‌ی سیاه طی هفت ماه نکبتی. همه مبهوت شده‌اند. همه مات. باشگاه بزرگی نابود شده و ورزشکار بزرگی دل از دنیا کنده. یکی از دنیای فوتبال و دیگری از دنیای کشتی. دو ضربه‌ی عمیق. دو زخم ماندگار. از امروز به بعـد خیلی‌ها در توفـان مرگ تختی آدم دیگری می‌شوند. از امروز به بعد خیلی‌ها عکس تختی را بالای تاقچه‌هایشان می‌گذارند. روی دیوارها. از دورانی به دوران دیگر. از عصـری بـه عصر دیگر.