اکثر ما در اعماق وجودمان، واقعیت روزمره را به حقیقت مهندسی‌شده ترجیح می‌دهیم. رابرت نوزیک، استاد فلسفه‌ فقید دانشگاه هاروارد، پیشنهاد یک آزمایش ذهنی ساده را داد که آن را ماشین تجربه برای ترجیح روزمرگی به واقعیت مجازی نامید: فرض کنید ماشین تجربه‌ای اختراع شده باشد که می‌تواند هر تجربه‌ای را که شما آرزویش را دارید برآورده و همه امیال شما را ارضا کند. با تزریق دارو و تحریک اعصاب‌ کاری کند که شما حس کنید و فکر کنید در حال نوشتن یک رمان شاهکار هستید، با یک دختر زیبا دوست شده‌اید یا در حال مطالعه‌ یک کتاب بسیار جالب هستید. در تمام مدت شما در یک مخزن شناورید و الکترودهایی که به مغز شما متصل هستند تمام این تصاویر و احساسات را به ذهن شما القا می‌کنند شما تصور می‌کنید که واقعا درگیر این تجربیات هستید چیزهایی که می‌بینید، می‌شنوید و حس می‌کنید رخ می‌دهند و اصلا و ابدا فکرش را هم نمی‌کنید که داخل یک مخزن هستید. با این حساب، آیا حاضر هستید باقی عمرتان را در این مخزن و در حال تجربیات لذت‌بخش در جهانی مجازی سپری کنید؟ پاسخ اکثر افراد نه بود. آنها می‌خواستند انجام کارهایی را تجربه کنند نه اینکه صرفا احساس انجام دادنشان را داشته باشند.