ملال پاریس و گل‌های بدی که طی سالها نایاب بوده است، اینک به چاپ چهارم سپرده می‌شود. این که شارل بودلر در کشور خود و ادب جهانی چه پایگاهی دارد، در مقدمه به اجمال از آن یاد شده است و از تکرارش درمی‌گذرم. همین اندازه یک گواهی از یک نقاد معروف فرانسه می آورم. او می گوید: «ملال پاریس و گل‌های بدی بعد از تورات و انجیل، کتابی است که بیش ترین نشر را در جهان از آن خود کرده است». و این در حالی است که شعر ودلر مانند هر شعر فخیم ترجمه ناپذیر است. 

بودلر به دلخواه، زندگی خود را در تلخکامی گذراند، زیرا معتقد بود که شادی و آسایش، پرده ای بر آنچه جان کلام است می‌کشد. او می‌اندیشید که غم بهتر از شادی و ناکامی بهتر از کام است، زیرا زندگی را معنی دار می کند.

شعر در نظر او از عالمی برتر از این عالم خاکی خبر می‌دهد و کسی که به آن دست یافت، چنان است که گویی از حیات جاودانی نصیبی برده است. چنان که فردوسی هم گفت «نمیرم از این پس که من زنده ام .....»

محمد علی اسلامی ندوش

تهران دی ماه 1394