
هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوهتر از دامن الوند
بشکوهتر از کوه دماوند،غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سرِ مویی زسرِ موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر میکنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
صفحه ۲۱۴
مقالات پیشنهادی
کتابهای پیشنهادی