شانه‌هایم را بالا انداختم. «جایزه‌ی اینکه من گیاهانم رو به روش درست دوست دارم. گیاهان بسته به میزان محبتی که آدم بهشون نشون می‌ده، به آدم جایزه می‌دن. اگه باهاشون نامهربون باشی یا بهشون توجهی نکنی، بهت هیچی نمی‌دن. اما اگه مراقبشون باشی و به روش درست دوستشون داشته باشی، در قالب سبزیجات یا میوه‌ها یا گل‌ها بهت هدیه می‌دن.» به علف هرزی که داشتم در دستم تکه‌تکه می‌کردم، نگاه کردم. حتی یک سانتی‌متر از آن باقی نمانده بود. تکه‌های آن را بین انگشت‌هایم گلوله و با یک ضربه پرتابش کردم.