این نوشتار یکی از ده‌ها زندگی‌نامه یا تک‌نگاری‌هایی نیست که درباره‌ی مهمترین چهره‌ی معماری مدرن، يعنی لوکوربوزیه نوشته شده‌اند. درباره‌ی طراحی‌ها، ساخته‌ها و یا دست‌آوردهای به یادگار مانده از او، یعنی ایده‌هایش که کمابیش بر سه چهارم سده‌ی بیستم سایه افکنده بود و به مرحله‌ی طرح و اجرا رسیدند هم نیست. به خواننده‌ای که با خواندن این کتاب، به معرفی جامع و کافی از شخصیتِ اصلیِ معماری مدرن دست نیافته و دلسرد و یا حتی عصبانی شده است، توضیحات آغازینِ پیش‌رو را بدهکارم.

در آغاز، باید گفت که زندگی‌نامه‌ها و تک‌نگاری‌های بیشماری درباره‌ی لوکوربوزیه وجود دارد، و من حتی به تذکره‌هایی اغراق‌آمیز که اندر احوالات او نوشته‌اند، اشاره نمی‌کنم، که اتفاقا همین تذکره‌ها، نوشته شده‌اند و باز دوباره با آب‌وتاب بیشتری بازنویسی شده و می‌شوند تا با ورود پی‌درپی آثار جدید به قفسه‌های کتابفروشی‌ها، طوفان به‌پا کنند، به‌ویژه ديثيرامب‌های جدید که موجب برانگیخته شدن موج جریان کتابشناسی درباب آن معمار می‌شود که در حال حاضر خودش را بر جهان تحمیل کرده است، و لاجرم با نظمی همچون مترونوم، در سرتاسر جهان ظاهر می‌شود.

بدون شک لوکوربوزیه شناخته‌شده‌ترین معمار از میان معماران مدرن است، و نه تنها در میان همقطاران‌اش، بلکه در افکار عمومیِ طیفی گسترده، از خُبرگان این حوزه گرفته تا گردشگران مشتاقی که به دنبال دیدنِ مدرنیته‌ی معماری‌اند نیز صاحب‌نام است. شمار زیادی از کتاب‌های او به بیشتر زبان‌ها ترجمه شده‌اند و بسیاری از آثار اجرا‌شده‌ی او، در فرانسه و ده‌ها کشور دیگر، می‌خواهند در حوزه‌ی میراث جهانی یونسکو باشند. هرچه سال‌ها سپری می‌شوند، لوکوربوزیه بیشتر به رسمیت شناخته می‌شود. تو گویی این روزها، جایگاه مجسمه‌ی پدر معنويِ لشکرِ انبوهِ معماران را، به چنگ آورده است.