هرولد پینتر، جوزف لوزی (۱۹۰۹ - ۱۹۸۴)، و باربارا بری (۱۹۲۴ (۲۰۱) اوایل دهه هفتاد میلادی دست به دست هم دادند تا در جست و جوی زمان از دست رفته شاهکار پروست، را به فیلم نامه تبدیل کنند. پینتر می‌گوید که از ابتدا شک نداشته که ساختن فیلمی با محوریت یک یا دو جلد از کتاب اشتباه است. از این رو تصمیم میگیرد فیلم نامه را بر مبنای هر هفت جلد اقتباس کند. پینتر به توصیه سمیوئل بکت کارش را از جلد آخر، یعنی زمان بازیافته آغاز می‌کند، چرا که پروست زمان بازیافته را پس از جلد اول، یعنی طرف خانه سوان، نوشته و به نحوی کل کتاب در همان جلد آخر خلاصه شده است. پینتر زمانی را که صرف نگارش این اقتباس کرده بهترین دوران کاری زندگی اش خوانده است. فیلم نامه پروست یک بار هم برای تئاتر اقتباس شد، اما خود فیلم نامه هرگز به مرحله تولید نرسید؛ با این حال، آن را یکی از عظیم ترین اقتباس های تاریخ سینما می دانند.