غم غریبی و غربت

نویسنده:

محمد افتخاری

غربت جایی است آن سوی وطن، آن سوی خانه، آن سوی سرزمینی که در آن بالیده ای، غربت نیمی وصل است و نیمی هجران بودن در جایی است و زیستن در جایی دیگر یک سو حسرت وطن خوردن است و سوی دیگر تظاهر به همرنگی با محیط جدید در عین انزوای پنهانی؛ کنده شدن از خاک است و کاشته شدن در باد. غریب نگاهی دوسویه دارد. هر چشم اندازی در غربت از همتای خود در وطن مایه می گیرد: آفریدن جغرافیایی خیالی از جغرافیای وطن در سرزمینی دیگر. غم غریبی، آن نگاه دوخته و پیوسته به وطن، آن نگاه گسسته به غربت ، و چمدانی که پر از تهی است تصویرهایی اند که کوشیده ام نشان شان دهم.