درافتادن با غایت در هنر همواره درافتادن با گرایش به اخلاقی کردنِ هنر است، درافتادن با قرار دادنِ آن زیرِ دستِ اخلاق. هنر برایِ هنر، یعنی:«مرده‌شور اخلاق را ببَرَد!» امّا این دشمنی نیز پرده از قدرتِ بالادستِ آن پیش‌داوری برمی‌‌دارد. همین که از هنر هدفِ وعظِ اخلاقی و بهبود بخشیدن به بشرّیت را گرفتی، آن‌چه به‌زودی از پی می‌آید آن است که هنر بی‌غایت است و بی‌هدف و بی‌معنا؛ کوتاه سخن، هنر است برایِ هنر_ماری‌ست دُمِ خود را به دندان گرفته.

صفحه 123