انگار صبح‌ها سرحال‌تراست، اما هر چه خورشید پایین‌تر می‌رود او هم سیاه‌تر می‌شود. آن صدای خنده و جِزجِز کتف‌هایش هم بیشتر می‌شوند. البته قدیم‌ها هم وقت غروب حالش همین‌طور می‌شد. چیزی‌اش می‌شد اما نمی‌دانست چی؛ می‌خواست جایی برود اما نمی‌دانست کجا. خسته‌وکوفته گوشه‌ی اتاق ولو می‌شد تا طلوع. مثل حالا. پیری همان جوانی است، با شدت بیشتر. این‌جا جوانی که شدت بگیرد آدم پیر می‌شود.
صفحه 44
در حال حاضر دیدگاهی برای این کتاب ثبت نشده است.
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی
فروشگاه کتاب 
کیوسک 
معرفی و بررسی کتاب 
دسته بندی کتاب 
مشاهده اینستاگرام
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بزارید