عصیان

نویسنده: یوزف روت

بیمارستان شماره‌ی بیست و چهار معلولین جنگی٬ که از چندین اتاقک تشکیل شده بود٬ در حاشیه‌ی شهر قرار داشت. یک آدم سالم می‌توانست پای پیاده فاصله‌ی آخرین ایستگاه تراموا تا بیمارستان را نیم‌ساعته طی کند. تراموا راهی به سوی جهان بود٬ به دل شهر و به دل زندگی. اما ساکنان بیمارستان شماره‌ی بیست و چهار نمی‌توانستند خود را به آخرین ایستگاه تراموا برسانند.