پس یک وسیله تسکین ملامت خویش این است که شخص خود را واقعا حقیر و قابلملامت بداند. وسیله دفاعی دیگر، که قبلا هم بدان اشاره کردیم تعکیس منفی است. یعنی شخص برای اینکه از رنج ملامت و عناد به خود بکاهد، اینطور حس میکند که دیگران به چشم حقارت و ملامت او را مینگرند. دیگران نسبت به او بیاعتنایی میکنند، برایش ارزش قائل نیستند، استثمارش مینمایند، رفتارشان نسبت به او حقیرانه است، نسبت به او تعدی و ظلم میکنند. البته تاثیر تسکینی تعکیس منفی، مثل تعکیس مثبت نیست. زیرا در تعکیس مثبت شخص دیگران را تحقیر و ملامت و نکوهش مینماید و خودش راحت میشود، و در تعکیس منفی تصور میکند دیگران با وی چنین میکنند. به هر حال هر دو نوع تعکیس به مقدار زیادی مخل روابط سالم انسانی میگردد.
صفحه 212
در حال حاضر دیدگاهی برای این کتاب ثبت نشده است.
مقالات پیشنهادی
کتاب های پیشنهادی
دیدگاه خود را با ما به اشتراک بزارید