البته تجسم بخشیدن به آرمان‌های ایرانی و پرداختن به چالش‌ها با تمام وجود هرگز برای فرخزاد خوشبختی نیاورد. شرایط شخصی و اجتماعی متعدد باعث تعارض‌های اجتناب‌ناپذیری بین جامعه ایرانی و نیازهای شخصی او شد و گرایش‌ها و هدف‌هایش در مقام یک زن دست‌به‌دست هم دادند و آرامش ذهنی و رضایت‌خاطرش را تقریبا غیرممکن کردند. رخدادهای نابهنگام و ظالمانه‌ای هم که در طول زندگی کوتاه او اتفاق افتاد، نه‌تنها نشان‌دهنده تبعیض‌هایی است که زنان (جنس دوم) در جهان با آن دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، مشخصا نشان‌دهنده این تبعیض‌ها در فرهنگ ایران است. این‌گونه است که می‌توان گفت از زمان سرودن شعر «آن روزها» تا «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» مطلقا ژست شاعرانه‌ای در کار نبوده که فرخزاد بارها خود را «زنی تنها» توصیف می‌کرده است.

صفحه 242