روز شنبه، ساتورنین به دوستش کورین تلفن کرد تا او را به خانة جدیدش دعوت کند:

- مطمئنی که می‌توانم به دیدنت بیام؟

- هیچ مشکلی نیست. می‌ترسی؟

بعد از ظهر همان شنبه، سر و کلة کورین پیدا شد. ساتورنین وقتی که داشت همه جای خانه را نشان دوستش می‌داد، جلو در یک اتاق ایستاد و مکث کرد. کورین پرسید:

- تاریک‌خونه همین جاست؟

- آره.

- به نظرت چه چیزی را در این اتاق مخفی می‌کند؟

- واقعاً باید جواب بدهم؟ حتماً تو هم مثل من حدس می‌زنی که داخل این اتاق چی هست.

- وحشتناک است. چطور می‌توانی با همچین آدم روانی و بیماری یک‌جا زندگی کنی؟

- این آدم از ترس و هراس دیگران و به‌خصوص زن‌ها تغذیه می‌کند. می‌خواهم به او نشان بدهم که نمی‌تواند من را تحت‌تأثیر قرار دهد.