باید دقّت کنیم که موسیقی ممکن نیست نوع طبیعی داشته باشد (مولینو / همین کتاب) و بسیار احتمال دارد به معیارهای قابل تجزیه مجهّز شود. (در این مورد بسیاری از مشاهیر و مفسران زبان و زبان شناسی سخن گفته‌اند، و تقریباً همگی مخالفت کرده‌اند) چامسکی (۱۹۸۰) گفته است زبان ممکن است قابلیّت تجزیه به دو بخش را داشته باشد، عقلانی و آماری (مربوط به محاسبات). تفاوت میان زبان بی‌ساختار، امّا معنادار جانوری با مکانیزم نحوی که مفاهیم مشخّص و معیّنی از عبارت‌های نخستین مربوط به زبان آغازین همراه می‌شده در می‌آمیزد و زبان پیچیده امروز آدمی را تشکیل می‌دهد (بیکرتون ۱۹۹۵-۱۹۹۰). ممکن است موسیقی موفق شود بخش‌هایی از کیفیتّ‌های درونی ما را روشن کند، از آن دست که با عناصر دیگر به‌طور وسیعی شراکت نماید.

شکل دیگری که سر راه مطالعه رفتار تکاملی انسان است پافشاری و اصرار بیهوده‌ای است که در مرحله تکاملی در اجزای دوگانه ترکیبی واقع می‌گردد. به هر صورت در ظهور مرحله تکامل بعضی فشارهای طبیعی محیط وجود دارد که در کار تغییرات محیطی طوری عمل می‌کند که با بخشی از ساختار زبانی مطابقت دارد. این فشارهای طبیعی در اختیار بشر و جانوران دیگر نیست، بل به مبانی ژنتیکی مربوطست که جانور، از انسان با حيوان تسلّطی بر آن ندارد؛ درجه موجودیّت این استعداد ژنتیکی البته متغیّر است و تعیین‌کننده میزان دخالت طبیعت در مقال آموزش زبان است. تعدادی از مطالعات اخیر به طور مستقیم تاکیدی بر کمیّت و کیفیّت نفوذ عناصر و آواهای طبیعت و محیط زیست بر زبان دارد، و به تغييرات و دگرگونی‌هایی که در این میان پیش می‌آید اعتنایی نمی‌کند.