رهبران سازمان‌هایی که نه فقط به میل خود، بلکه به دلیل اصرار اعضای خانوادة سازمانی به اعطای مقام بالاتر، به مدارج عالی‌تر دست می‌یابند، رهبران واقعی هستند و لیاقت اعتماد و وفاداری ما را دارند. با این حال، تمام رهبران حتی رهبران خوب و شایسته، گاهی از راه راست منحرف می‌شوند و خودخواه و تشنة قدرت می‌شوند. بعضی مواقع سرمستی ناشی از جریان مواد شیمیایی باعث می‌شود آنها مسئولیت خود را نسبت به مردمشان فراموش کنند. گاهی این رهبران موفق به کسب مجدد موقعیت خود می‌شوند، اما اگر نتوانند، چاره‌ای جز صرف نظر کردن از آنان، اظهار تأسف از افول شخصیت و انتظار برکناری و جست‌وجوی شخص دیگری برای اعطای مقام رهبری نداریم.

مروری بر کتاب رهبران آخر غذا می‌خورند نوشته‌ی سایمون سینک