در «دیوان شرقی» گوته به خوبی می‌توان دید که این مرد که دنیا او را یکی از ارکان ادب جهان می‌داند و یک نویسنده معروف آلمانی، امیل لودویگ، مقام او را به قدری بالا میشمارد که می‌گوید «گوته به تنهایی مظهر تمام تاریخ بشر و آئینه ی تمام نمای سیر تکاملی آن است»، چگونه خود، با شوق تمام سر ارادت بر آستان حافظ شیراز نهاده و گفته است: «ای حافظ، آرزوی من آن است که فقط مریدی از مریدان تو باشم!» این نکته نیز شایان ذکر است که در تمام دوران زندگانی گوته، هیچ مورد دیگری را نمی توان یافت که وی نسبت به کس دیگری از بزرگان عصر یا مردان نامی سیاست و ادب و هنر و علم گذشته، چنین خضوع و خشوعی از خود نشان داده باشد.