سیاست و خاستگاه معنا

زندگیِ استعلایابنده و تکوین معنا

مهم ترین دستاورد دلوز در کتاب‌های سینمایش اثبات این بود که جهش‌های تکنیکیِ حیات پویا - از چشم به دوربین – سبک‌ها، شکل‌ها و صورت‌های اندیشة متفاوتی آفریده است. زبانِ فضاییِ دلوز، از این رو، همواره بیش از یک استعاره است: روابط، حرکات، جهت‌گیری‌ها و اتصالات میان بدن‌ها نقشه‌های تفکر را تولید می‌کنند. با آزاد کردن تصاویر از دستگاه حسی حرکتی بدن انسان، که معطوف به مهار و تصاحب یک جهان شیئیت یافته است، تصویر سینمایی فاصلة جدیدی در تفکر باز می‌کند؛ اجازه می‌دهد تصویر بالفعل، موقعیت‌مند و نمایش داده‌شده دوشادوش همزاد بالقوه / مجازی، نهفته و ابدی‌اش وجود داشته باشد. در تفاوت و تکرار، دلوز از این بحث می‌کند که فلسفه در قبضة تصویری از اندیشه بوده است: فیگور ذهنی عقلانی‌ای که احساسات دریافتی‌اش را سنتز می‌کند تا شیئی باثبات سازد، و کنش‌هایش را با اذهان دیگران هماهنگ می‌کند.

صفحه ۱۷۹