ای. ای. کامینگز بیشتر به سبب غرابت نقطه گذاری‌ها و علاقه اش به استفاده از حروف کوچک مشهور خاص و عام بود. او مدعی بود که زبان انگلیسی تنها زبانی است که برای ضمیر «من» از حرف بزرگ استفاده می‌کند. رندل جرل می نویسد که خوانندگان ناشی یا بی علاقه‌ی شعر مدرن نسبت به شعرهای کامینگز همان حسی است که یک بازدید کننده‌ی عادی گالری ها در رویارویی با راهروی کوبیسم دارد و پا به اتاق کوچکی پر از دوره های آبی و صورتی پیکاسو می گذارد. اما جرل در همان حال، کامینگز را متهم به خود خشنودی و فقدان حس تراژیک می کند: «او استعدادش را زیر گلی پنهان کرده است و این استعداد آنجا تکثیر می شود، بکرزایی می کند، شعری پس از شعری پس از شعری»