تیاتر اُتول‌خان در دارالفنون به نمایش عمومی درآمد، با موسیقی ایرانی و بدون پیانو. بعد از شب‌های اول، که به‌جهت کنجکاوی عموم نمایش از استقبال  برخوردار شد، از شب‌های بعد تماشاگران و مشتریان تیاتر رو به کاهش گذاشت. تیاتر مقبول عموم نبود، تا آن‌جا که به‌واسطه‌ی پایین بودنِ کف مداخل و منافع، نمایش آن معلّق ماند. اسماعیل بزّاز بعد از چند روز چاره‌اندیشی، راه‌حلّی را مفید به فایده دانست: اجرای تقلیدهای حسن گربه و غضنفرچرتی در فواصل پرده‌های نمایش به‌عنوان امری اضافی، که به‌مرور به «پیش‌پرده» معروف شد.

صفحه 154