فرش‌های بدون پرز یا تخت‌بافت؛ ساختار و فنون بافت

بیشترین ساختار در بافت فرش‌های تخت ایرانی متعلق به گروهی است که توسط اهل فن، آنها را اصطلاحاً «بافت تداخلی» عنوان می‌نمایند که مشخص‌کننده ساده‌ترین شیوه‌ای است که در آن هر نخ الباف به تناوب از زیر و رو نخ‌هایی می‌گذرد که در مسیرش کشیده شده‌اند (۱). شیوه «بافت تداخلی» می‌تواند در بر دارندة یک، یا چند مجموعه از تارها (عوامل طولی یا عمودی) و پودها (عوامل افقی) باشد. دامنه ساختارهای بافت تخت ایرانی می‌تواند از یک تداخل ساده یا یک مجموعه از تارها و یک مجموعه از پودها در انواع شکل بافت ساده (۲) تا انواع بافت‌های ترکیبی، شامل مجموعه تارها و پودهای اضافی و یا آمیزه‌ای از آنها، انجام گیرد. گاهش نقش‌مایة کوچکی در شیوة پود اضافی کار می‌شود که به «گره خورده، پرزدار» معروف است (3).