اسکار وایلد

آثار اسکار وایلد

اسکار وایلد، در گفت و گویی با آندره ژید، درباره ی خود می‌گوید: «من نبوغ خود را به پای زندگی ریختم و فقط استعدادم را صرف هنر کردم.» منتقدان و مخالفان وایلد از این گفته استقبال کردند تا چنین القا کنند که او هنرمندی کم اهمیت یا درجه دو است، مردی که آثارش به لطف شارلاتان بازی و جنجال انگیزی خالقشان به چشم آمده و توجه دیده اند. حتی ژید نیز، گرچه گویی به قصد تأکید بر حسن مصاحبت وایلد، ناخواسته این ادعا را تأیید می‌کند و می‌گوید: «آثار او چیزی نیستند جز سایه ای از زبان آوری او به هنگام گفت و گو یا پژواکی از هنر قصه گویی اش» اما کسانی که با آرای اسکار وایلد آشنایی دارند ممکن است این جمله را عجیب بیابند، اولاً از این رو که مرز میان هنر و زندگی یا دنیای خیالی و دنیای واقعی در نظر او مخدوش و رابطه ی آنها با هم مبهم یا وارونه است و ثانیاً بدین سبب که وایلد، بی لحظه ای تردید، اولویت را به هنر می دهد نه به زندگی.

کتاب‌ها
مطالب مرتبط