علیمراد فدایی نیا

علی‌مراد فدایی‌نیا متولد ۱۳۲۵ در مسجد سلیمان از مهم‌ترین داستان‌نویسان فرم‌گرا در دهه ۱۳۵۰ ایران پس از ابراهیم گلستان و جزء امضاکنندگان «مانیفست شعر حجم» است. وی که برآمده از جریان ادبیات جنوب ایران در دهه پنجاه است، چند کتاب در ایران و یکی-دو کتاب در خارج از این کشور منتشر کرده است. پیش از این که داستان بنویسد، شعر می‌گفت و به همین خاطر نثرهای او به شکلی شاعرانه‌اند؛ یا شعرهایی‌اند که نثر شده‌اند. فدایی‌نیا داستان بلند «حکایت هیجدهم اردیبهشت بیست‌وپنج» را در سال ۱۳۴۹ چاپ کرد. سپس مجموعه داستان «برج‌های قدیمی» و «حکایت‌ها» را همان سال‌ها با نگاهی به مانیفست حجم‌گرایی چاپ کرد. فدایی‌نیا ایران را در اوایل دهه ۱۳۵۰ به مقصد نیویورک و برای همیشه ترک کرد و از آن زمان تاکنون در یک هتل‌آپارتمان دورافتاده در پانسیونس دانشجویی در آن شهر زندگی می‌کند؛ فدایی‌نیا در سال ۱۳۸۲ با سرمایه مهین خدیوی در نشر سالی کتاب «ضمایر» اش در ایران منتشر کرد. در آمریکا نیز در این مدت یکی-دو تا کتاب داستانی دیگر منتشر کرد.