دوام چیزها البته می‌تواند بی رحمانه هم باشد.

«خانه های ما شرح حال مایند، روایت شکست‌ها و کامیابی هایمان». روایت شکست من در اتاق زیرشیروانی رقم خورده، اتاقی از کف تا سقف پر، بی جای سوزن انداختن، شبیه چینه های غاری که باستان شناسان می کاوند تا شواهدی از سکونت پیدا کنند.

 من و والی از ورمانت که آمدیم، هرچند اجناس خریده از حراجمان را مختصر کردیم، اما همه چیز را دور نریختیم؛ چیزهایی که بهشان تعلق خاطر داشتیم  کتاب سال‌های دبیرستانش، شیشه های سکه و دکمه و نشان، یادگاری‌هایی از نمی‌دانم کی، کلکسیون خنزر پنزر. روزنوشت ها و دفتر یادداشت‌های خودم، مجله های نازکی که سال‌ها پیش شعرهایم را درشان چاپ می‌کردم. چیزهای به درد نخوری آن قدر چشمگیر و جذاب که دلمان نمی آمد از شرشان خلاص شویم: تکه تکه های بازشده ی عروسکی چینی قابی بزرگ با نقاشی دستی خیال پرور و قرن نوزدهمی از نیلوفرهای آبی زیر مهتاب.