کارلو روولی سراغ آناکسیمندر، فیلسوف یونانی سده ششم پیش از میلاد، می‌رود تا سرآغاز اندیشه علمی را بکاود و در ادامه به حدود و امکانات و فواید علم و نسبت مناقشه برانگیز آن با دین بپردازد. آناکسیمندر اغلب «نخستین دانشمند» نامیده می‌شود چون نخستین کسی بود که از وجود نظمی در جهان سخن گفت ناشی از نیروهای طبیعی و نه نیروهای فراطبیعی. او نخستین کسی بود که دریافت زمین در فضا شناور است و خورشید و ماه و ستارگان گرد آن می‌چرخند -آن هم هفت سده پیش از بطلميوس. او بود که نخستین بار گفت که حیوانات از دریا برآمده اند و تکامل یافته اند و همچنین قوانینی کلی بر تغییرات در جهان حاکم اند.

روولی در این کتاب جایگاه والای آناکسیمندر در تاریخ علم را از طریق بازسازی نظریاتش احیا می‌کند. او در این مسیر بر آنچه بر ما معلوم است تکیه می‌کند و آن را در بستر تاریخی و فلسفی اش قرار می‌دهد. روولی ضمن نقد و واکاوی آراء فيلسوفان علم و ارائه شرحی مختصر از تحولات مهم تاریخ علم، نشان می‌دهد که آراء آناکسیمندر چه تأثیر سرنوشت سازی بر فرهنگ غرب و حرکت آن به سوی انقلاب علمی داشته است. او به این نتیجه می‌رسد که اندیشه علمی- میراث آناکسیمندر- تنها زمانی قابل اعتماد است که پیوسته مرزهای شناخت فعلی ما را محک بزند.