خنده، پژوهشی فلسفی درباره مفهوم امر خنده‌آور است که برگسون آن را در ۱۹۰۰ تألیف کرد. این اثر متشکل از سه مقاله است که برگسون آن را ابتدا در «روو دو پاری» چاپ کرد و پس از آن به صورت کتابی مستقل انتشار داد. او در این اثر کوشید تا با تجزیه و تحلیل مسائلی که موجب خنده می‌شود پی ببرد که این مسائل چرا و چگونه ما را می‌خنداند. از نظر برگسون خنده کارکردی اجتماعی دارد ما به اشخاص یا به کارهایی که می‌کنند می‌خندیم و نه به اشیاء برای درک خنده باید آن را در محیط طبیعی‌اش یعنی جامعه قرار دهیم و به خصوص باید فایده آن را که جنبه اجتماعی دارد مشخص کنیم چون خنده باید پاسخگوی پاره‌ای از مقتضیات زندگی باشد. برگسون می‌کوشد تا معنی خنده را توضیح دهد و بگوید که چه چیزی در کنه امر خنده‌آور نهفته است.

پشت جلد