آقا راست است که شما انگلیسی هستید؟

. بله، این طور می‌گویند.

کاغذ و قلمی در دستم بود و داشتم به خیال خود جواب مفصلی را می نوشتم که دست روی دستم گذاشت به معنای آنکه صبر کن و ننویس.

 مردی که در برابر من نشسته بود صریحاً آنچه را که در ذهنش می گذشت، بیان می‌کرد. بیش از هر چیز صراحت و صداقت او نحوه فکر مرا در باره اش عوض کرد. تا پیش از اینکه به دیدنش بروم و پرسشم را بی مقدمه طرح کنم، فکر می کردم با یک آدم دو پهلوی محتاط میانه رو طرف هستم.

مهمتر از همه، من دربارۀ او تصور خوبی نداشتم. نمی توانستم با خوش بینی با آدمی که یک نقطه عطف در تاریخ معاصر ماست، روبرو شوم. زیرا کسانی که تاریخ معاصر را نوشته‌اند، کوشیده اند این نقطه عطف را مثل کابینه ای که او تشکیل داد «سیاه» معرفی کنند. توی راه، وقتی داشتیم به سوی خانه او می رفتیم، به علی رهبر، عکاس تهران مصور، که همراهمان بود سفارش کردم و گفتم: آقای رهبر! مواظب باش با آدم بسیار زیرک و حسابگری روبرو هستیم.