کاتر در سال ۱۹۲۳ برای رمان یکی از ما (۱۹۲۲) جایزة پولیتزر گرفت. هرچند او در دهة ۱۹۲۰ از موفق‌ترین رمان نویسان روزگار خویش به‌شمار می‌رفت، در دهة بعدی هرازگاهی به او انتقاد می‌کردند که به موضوعات اجتماعی آن زمان بی‌توجه است. اما بعدها، و مخصوصاً پس از درگذشتش، در زمرة یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین نویسندگان آمریکایی قرن بیستم به حساب آمد. ذهن کاتر در دو جهت متقابل درگیر بود: هنر و وطن. تا وقتی والدینش زنده بودند یک پای او در دشت‌های غربی آمریکا بود و پای دیگرش در مراکز فرهنگی شرق آمریکا و اروپا. این کشمکش بارها و بارها در داستان‌های او تبلور می‌یابد؛ بعضی از این داستان‌ها به تقلاهای هنرمند در برابر عوامل طاقت‌فرسای بیرونی مربوط‌اند و برخی به جنبه‌های لذت‌بخش و در عین حال دشوار تجربة دشت‌های غربی. شاید او با تبدیل تجربة دشت‌های غربی به موضوع آثار هنری‌اش در پی آشتی دادن میان این دو کشش متضاد بوده است.