معرفت‌شناسی به طور کلی ناظر بر مطالعه شرایط حصول و شکل گیری معرفت‌های معتبر است. به بیان دیگر معرفت شناسی در صدد پاسخ به این پرسش است که علوم مختلف چگونه ممکن هستند؟ در تعریف بالا منظور از معتبر اشاره به اعتبار صوری به معنی منطقی کلمه (انسجام منطقی) و نیز اعتبار شرایط حصول ناظر بر مسائل مختلف واقعی است. اصطلاح حصول حاکی از آن است که معرفت نوعی جریان است بین ذهن شناسنده و موضوع شناخت. برای مثال اگر موضوعات ریاضی را محصول اختراع بدانیم، این جریان مستلزم دخالت فعالانه ذهن شناسنده در پیدایش آنها است. اما اگر آنها را صرفاً محصول جریانی اکتشافی بدانیم بدین معنا است که آنها قبل از این که کشف شوند وجود داشته‌اند.