فنجان انسانیت

در آغاز چای حکم دارو را داشت بعدها نقش نوشیدنی به خود گرفت. در چین، سده هشتم به عنوان یک سرگرمی فرهیخته به قلمرو شعر یا نهاد در سده پانزدهم ژاپن به چای همچون کیش زیبایی گرایی - چای گرایی - اشرافیت بخشید. چای گرایی آیینی است مبتنی بر ستایش زیبایی در میان فرومایگی‌های زندگی روزمره پاکی و هماهنگی راز نیکوکاری دوجانبه و شور و احساس نظم اجتماعی را می‌رساند در اساس پرستش ناکامل است، چون تلاش ظریفی برای تحقق ممکن در ناممکنی است که به نام زندگی می‌شناسیم.

صفحه ۱