احمد غزالی مانند برادرش کتابی مفصل همچون کیمیای سعادت و احیاء علوم الدین ندارد. کتاب‌های او اغلب رساله های کوتاهی هستند که به درخواست یا در پاسخ به پرسش مریدان نوشته شده اند که البته از این میان برخی منسوب به او بوده که عبارت اند از بحر الحقيقة، بحر المحب في الاسرار المودة، بـوارق الالماع، التجريد في كلمة التوحيد، رسالة الطير، الذخيرة في علم البصيرة، سر الاسرار في كشف الانوار، فرح الاسماء، كلمات در تقریر مقامات، رسالة عينيه، لباب الاحباء، مجالس الغزاليـه، لطائـف الـفـكـر و جوامع الدرر، مختصر السلوة في الخلوة، مکاتبات احمد غزالی با عین القضات، منهج الالباب و سوانح العشاق. مهم ترین کتاب غزالی سوانح العشاق است. او این کتاب را به درخواست یکی از یارانش نگاشته، همان طور که خود در ابتدای کتاب گفته است: «دوستی عزیز که به نزدیک من به جـای عزیزتر برادران است، و مرا با او انس تمـام بود، معروف به صائن الدین، از من درخواست که آنچه فراخاطر آید در حال، در معنی عشـق فصلی چند اثبات کنم، تا به هر وقتی او را انسی بود. و چون دست طلب او به دامن وصل نرسد، بدین فصول تعلل کند و به معانی این ابیات تمثل سازد. اجابت کردم وی را.»